Het ministerie van Volksgezondheid heeft in 2020 het beleid aangepast omtrent geheimhoudingsverklaringen van donoren, en heeft donorkinderen daar nu van op de hoogte gesteld middels een brief. Geheimhoudingsverklaringen die ná inwerkingtreding van de Wet Donorgegevens Kunstmatige Bevruchting zijn getekend, zijn ongeldig verklaard. Deze donoren moeten bij iedere aanvraag van de persoonsidentificerende gegevens alsnog benaderd worden.

In artikel 12 van de Wet DKB staat dat alle donoren vóór inwerkingtreding benaderd moesten worden met de vraag of zij anoniem wilden blijven of bekend wilden worden. Op dat moment hadden donoren de mogelijkheid om een geheimhoudingsverklaring te ondertekenen: zij zouden dan anoniem blijven en niet meer benaderd worden wanneer een kind naar ze op zoek zou gaan. De gegevens van de donor hoefden dan niet aangeleverd te worden bij de SDKB, die alle gegevens bewaart en verstrekt. Uit onderzoek van Nieuwsuur bleek in 2018 al dat lang niet alle klinieken donorgegevens bij de SDKB had aangeleverd. Dit had als gevolg dat gegevens na de wet nog aangevraagd moesten worden. Vaak gebeurde dit niet, omdat de kliniek zei een geheimhoudingsverklaring van de donor te hebben.

Door de verandering in het beleid worden alle geheimhoudingsverklaringen van na 2004 ongeldig verklaard. Dit betekent dat alle donoren die pas na inwerkingtreding van de wet gezegd hebben anoniem te willen blijven, alsnog benaderd moeten worden bij iedere aanvraag van persoonsidentificerende gegevens, en dat de klinieken dus verplicht zijn om hun gegevens bij de SDKB aan te leveren, wat eerst vaak niet gebeurde.

Dit is een stap in de goede richting, want er zijn gevallen bekend waar klinieken gelogen hebben over het hebben van een geheimhoudingsverklaring. Donoren waren dan helemaal niet benaderd, en stonden wél open voor contact, zoals de donor van Emi en Maartje .