Sinds ongeveer de start van de Geheime Donorkindgroep draaide Mark mee als donor (bekend en met heel goed en leuk contact met een aantal kinderen). Hij vertelde in 2017 het volgende in de groep:
Het is zo bizar .. ik heb *dankzij deze groep ontdekt dat ik zélf een donorkind ben*
Het was half augustus. Ik kreeg een privébericht. Een man zei: ik heb een match en ben op zoek naar die persoon en kom jou op het spoor (ik zit onder een pseudoniem in 23andme, GEDMatch en inmiddels FTDNA). Ik antwoordde dat hij waarschijnlijk niet de juiste had maar dat ik graag wilde helpen. Maar, bij zijn volgende bericht was meteen duidelijk dat ik het was die hij zocht dus vroeg ik “hoe sterk is die match” (nu uitgaande van een ver familielid en hulp bij een komende zoektocht). 2000. Is dat een verre relatie of dichtbij. Het is een halfbroer of oom. -slik- Oom was snel uit te sluiten en deze meneer weet zeker dat hij een donorkind is. Tja, dan besef je dat je wel eens hebt getwijfeld over je vader.. Ik kan bijvoorbeeld eigenlijk geen groene ogen hebben en ook een aantal andere eigenschappen zijn moeilijk te verklaren. Ik lijk totaal niet op m’n vader (maar wel enorm op m’n moeder, dus daar had ik het eerder maar op gegooid). Het scenario dat ik zelf een donorkind ben is wel eens door m’n hoofd gegaan. Als je alle verhalen in deze groep leest dan ga je denken dat is ook wel op mij van toepassing. Maar ik ben ook wel weer nuchter genoeg om te beseffen dat je als mens heel snel jezelf gaan inleven in verhalen. Ik heb dus wel eens gepolst bij m’n moeder, maar het niet doorgezet. Zoveel aanleiding was er nou ook weer niet, behalve dus die onmogelijke groene ogen…
Wat dan ook door je hoofd gaat.. misschien ben ik wel onbewust donor geworden door genetische invloed van mijn donorvader. Zou zoiets kunnen? Of is het gewoon bizar toeval?
Inmiddels is het wat meer geland en heb ik mijn ouders hierover gesproken. Ze zijn erg opgelucht dat het eruit is. Ze hadden het van dokter Kremer niet mogen vertellen, dat zou het beste zijn en ze hebben dat plichtsgetrouw opgevolgd. De laatste tijd was dit voor hen veranderd omdat ze zagen dat ik het zo anders doe, met open en leuk contact met mijn donorkinderen en doordat het onderwerp de laatste tijd zo vaak in het nieuws is geweest (dank daarvoor allemaal!). Ik ben super blij dat het geen zwaar onderwerp voor ze bleek, dat we er goed over kunnen praten en dat het onze relatie niet lijkt te veranderen. Mijn broertje komt uit dezelfde kliniek, nog onbekend is of hij dezelfde donorvader heeft.
Wat nu? Ik hoop mijn halfbroer snel te ontmoeten! Ook wachten we met spanning op de FTDNA resultaten van ons beider broertjes. Ik ga hard op zoek naar onze donorvader want ik ben heel erg benieuwd naar wat voor persoon hij is. Ik wil hem graag laten zien wat voor mooie dingen er zijn ontstaan dankzij hem. En, een drie-generaties donoren/donorkinderen foto zou natuurlijk erg mooi zijn;. En verder hoop ik heel erg op wat meer broers en zussen, gezellig!