Mijn naam is Inge Poorthuis. Ik ben 39 jaar, getrouwd en heb drie dochters van 8, 6 en 4 jaar. In het dagelijks leven ben ik adviseer ik verenigingen en stichtingen over zaken als belangenbehartiging, vrijwilligers en besluitvorming met leden. Ik vind het bijzonder hoe wij in Nederland veel organisaties hebben waarin mensen samen komen om zich in te zetten voor een bepaald doel. Zoals Stichting Donorkind ook doet. Zelf ben ik donorkind en -zoals bij vele donorkinderen- is dit een tijd lang geheim gehouden en een taboe in mijn familie. Eind vorig jaar ben ik bij Pauw geweest om te vertellen over ‘mijn’ kliniek in Oosterbeek. Voor mij (en mijn familie) een grote stap én ook het begin van een nieuwe fase. Ik wil me graag inzetten voor donorkinderen: om onderlinge ontmoeting te stimuleren, om het voor donorkinderen mogelijk te maken om hun donor of halfzussen/broers  te vinden en om ervoor te zorgen dat we in Nederland de juiste afspraken en regelgeving krijgen. 

Stichting Donorkind heeft de afgelopen jaren enorm veel bereikt en er is gelukkig steeds meer begrip voor het recht van donorkinderen om te weten waar ze vandaan komen. Aan de andere kant gebeuren er nog steeds dingen die veel donorkinderen als onbegrijpelijk zouden ervaren. Onze ervaringen, onze mening daarover doet ertoe. Iedereen kijkt met verbazing naar hoe de praktijk in de jaren ’70 en ’80 was. Volgens mij moeten nog wel wat afspraken gemaakt worden om ‘het recht om te weten waar je vandaan komt’ voor huidige en toekomstige donorkinderen goed te borgen. 

Dit bereiken we alleen als we het samen oppakken als donorkinderen: als we ons verhaal vertellen, als we praten met artsen, overheid en bedrijven en natuurlijk als we elkaar helpen om je eigen donor of halfzussen/broers te vinden. Momenteel kijk ik mee bij het bestuur en wellicht treed ik later dit jaar toe. Mocht jij het ook leuk vinden om je actief in te zetten voor Stichting Donorkind mail of bel vooral. Er is genoeg te doen en samen komen we verder!